Ken je dat gevoel? Onrust, twijfel, net voor een beslissing?

Je staat ergens voor en wilt toch checken met je omgeving of je wel de juiste beslissing neemt.

Je zoekt bevestiging, erkenning of goedkeuring buiten jezelf voor een beslissing die jíj wilt nemen.

Maar krijg je dan de reactie die je wenst, of creëert dit meer verwarring?

Zolang je gelooft:

• dat iemand anders het beter weet,
• dat zijn/haar visie van grotere waarde is,
• dat hij/zij je beter kent,
• dat omdat ze het beste met je voorhebben, ze wel gelijk zullen hebben
• …

blijf je in een afhankelijke houding. Je geeft je eigen-wijsheid weg.  In deze blog verken ik hoe je uit je eigen wijsheid kunt putten.

Afhankelijkheid creëert onzekerheid.

Je bent niet meer ‘in charge’. De ander heeft macht gekregen over jouw gevoelens, over jouw beslissingen. Je voelt je kleiner. Of maak je jezelf kleiner? Geef je zo je macht weg?

Wees mild.

Dit is niet iets dat je ‘verkeerd’ doet, maar gedrag dat je hebt aangeleerd. Al heel vroeg werden eigen wijsheden als negatief bestempeld. Denk maar aan eigenwijze kinderen, koppige betweters, ‘franke’ monden, …

Werd jouw kindermond ook weleens gesnoerd?

En welke impact heeft dat toen op je gehad? En op lange termijn?

Of mocht je niet vrijuit spreken, kreeg je geen stem? Waren er risico’s verbonden aan het uiten van je waarheid?  Moest je een ‘lief meisje’ zijn, of een ‘beleefde, flinke jongen’?

Daar ligt de kiem van het ‘probleem’, daar heb je je moeten afwenden van je eigen bron, je eigen wijsheid, je eigen waarheid. 

Wanneer ga jij je eigen bron serieus nemen?

Zolang je ervan overtuigd bent dat de ander het beter weet, zal je dit conflict blijvend ervaren. De zoektocht blijft buiten jezelf.

Zolang je niet vertrouwt op jezelf maar de ander zijn/ haar mening serieuzer neemt blijft het leven je dit spiegelen. Je verliest energie en je voelt je kleiner en onzeker, tot het moment dat jij beslist te vertrouwen op jouw eigen en unieke bron. 

Maar hoe doe je dat? Waar zit die dan, die bron?

Wanneer ik enkele jaren geleden naar Los Angeles vloog en daar mijn grote inspiratie zou ontmoeten, had het leven een ander plan. De extreme branden ter plaatse maakte dat het event niet kon doorgaan.

Dit kwam aan. Ik was net de hele oceaan én de States overgevlogen. Mét vliegangst.

Ik kwam mezelf heel erg tegen.
In weerstand,
In angst,
In telleurstelling,
In verdriet.

Wanneer ik deze emoties wist te omarmen kwam ik tot rust.

Daar was ik dan, in het prachtige California. Klaar om te ervaren waar ik voor gekomen was: de sleutel tot meer vrijheid in mijn geest en dus in mijn leven.

Had ik mijn grote inspiratie nodig om die sleutel te krijgen?

Nee.

Ik was op zoek naar wat zij had gerealiseerd en dus niet naar haar! Ik wist dit wel al langer, maar het was daar en toen dat ik me dat realiseerde op een diep niveau. Dit diepe weten deed meteen de deur open naar een levensveranderende ervaring:

Ik ben hier en nu op zoek naar de bron in mij. Ik ben de bron!

Daar in California voelde ik hoe ik me werkelijk kon overgeven aan de bron in mij, hoe ik thuiskwam.

Ik weet sinds dat moment dat iedereen die ervaring kan beleven. Dat het niets is dat je ‘te kunnen’ hebt. Dat je het ook niet kan leren. Want daar zit de contradictie. De bron is er al, je kan ze niet bereiken.

Het is een staat van ‘toelaten’.

Van volledige overgave en vertrouwen.

En dat is niet iets dat je kan doen. Dat is iets dat je laat gebeuren. 

Ik nodig je uit om je bron te ontmoeten.

Spreek je bron aan. Misschien eerst stilletjes in je gedachten, maar zeker met je fysieke stem. Of neem een pen en papier, in het volle vertrouwen dat ze er is. Je richt je in je bewustzijn op dat deel in jou dat al volledig vrij is, die stralende versie van je die al helemaal thuis is.

Je laat toe dat dit deel van je bewustzijn:

• meer aandacht krijgt,
• meer ‘plaats’ mag innemen,
• inbreng mag hebben,
• zichzelf mag tonen en
• zich helemaal mag ‘moeien’ met jouw leven.

Kortom, je geeft haar de ruimte, je geeft haar een stem.

Durf jij je eigen bron ook serieus te nemen?

Wanneer je dit doet, geef je haar de kans om zich aan jou te ontvouwen. Je vertrouwt ze alvorens bewijs te hebben.

Ze zal je inspireren met informatie in de vorm van beelden, gedachten en diepe gevoelens. De boodschappen kunnen zelfs in de vorm van geuren en smaken komen.

Jouw zintuigen zijn de tools, of de stem, waarmee jouw bron communiceert

Wist je dat iedereen zijn voorkeur-representatiesysteem heeft?

Dat is een vreselijk moeilijk woord om te zeggen dat iedereen informatie ontvangt via de zintuigen.

En dat dat bij iedereen op een andere manier gebeurt, met bijvoorbeeld een andere combinatie van zintuigen en in een andere volgorde.

Wat zie je,
voel je,
hoor je,
ruik je,
proef je,
dat anders is nu jij jouw bron dagelijks aanspreekt?

Kan jij deze fluisteringen ontvangen en omarmen?

Het vraagt een beetje moed en misschien wat geduld, het is tenslotte een nieuwe gewoonte. Misschien trek je ze eerst nog in twijfel of ben je er nog niet zo zeker van. En dat is helemaal ok. Gun jezelf de ruimte om het te ontdekken.

Maar ik ben heel nieuwsgierig naar hoe jij deze whispers ontvangt en ervaart, zeker wanneer je dagelijks kiest om jouw bron serieus te nemen.

Ik kan je van harte aanbevelen om dit te doen.

Ze zal je op je meest eigen en unieke manier verrassen.

Klaar om de onomkeerbare stap te zetten om jouw bron serieus te nemen?
Contacteer me voor meer info of schrijf je meteen in voor het Heal Your Voice, Speak Your Truth traject. Ik kijk er zo naar uit om samen op pad te gaan!