Ken je dat, je hebt ruzie gemaakt, je bent boos geworden op je gesprekspartner omdat hij boos werd?

Of je verwijt de ander dat hij niet mag reageren zoals hij reageert?

“Waarom doe jij zo?
Waarom verhef jij jouw stem?
Ik heb toch niets verkeerd gezegd?
Je kan dit toch ook op een rustige manier zeggen, zonder boos te worden? …”

Boos zijn mag niet

We denken dat we de ander mogen controleren, corrigeren of berispen omdat boos zijn verkeerd is, omdat boos zijn fout is.

Het tegendeel is waar.

Jouw gesprekspartner heeft 100% het recht om boos te zijn, heeft 100% het recht om te reageren zoals hij reageert.

Misschien schrik je wel heel erg van wat ik nu zeg. Ik heb het in dit geval helemaal niet over vormen van geweld, over de ander iets aandoen. Natuurlijk is dat helemaal niet ok!

Ik heb het zuiver over dat het volledig ok is dat iemand zijn emotie boosheid op een constructieve manier toelaat. En de stem verheffen is jammer genoeg één van die parameters die daar wel eens bij zouden kunnen horen. Jammer genoeg. (Ik heb daar zelf nog steeds last van hoor). Maar dat helpt voor de ander om in contact te komen met de essentie die op dat moment geraakt wordt.

Maar wat maakt, dat de ander niet boos mag zijn?

Wat maakt dat hij niet mag reageren zoals hij reageert?

Het antwoord zit ‘em hierin:

Wij zijn niet bereid om te voelen wat het met ons doet wanneer de andere boos wordt.

De boze reactie triggert iets in onszelf en in ons bewustzijn. En wanneer we die trigger voelen is onze eerste reflex om te zeggen:

‘De ander is de schuld.
Het is omdat hij boos is dat ik me nu zo voel.
Als hij niet boos zou zijn, zou ik mij nu niet zo voelen.’

We proberen de andere zijn vrijheid te beperken om niet bij ons gevoel te moeten komen.

Ik voel me afgewezen

Wanneer de ander zijn stem verheft en boos wordt, word ik in eerste instantie bang.

• Bang om iemand volledig te verliezen,
• bang om alleen achter te blijven,
• bang om goedkeuring en liefde te verliezen …

Het doet zo’n pijn om bij mijn gevoel te komen, zeker als het over die vormen van afwijzing gaat. Het is een herinnering aan oud zeer.

Ik wijs mezelf af!

Wanneer we deze fundamentele angsten tegen komen, die in relatie staan tot onze diepste verlangens om:

• graag gezien te worden,
• om erbij te horen,
• om gehoord en gezien te worden
• …

gaan we eigenlijk net dat doen met onszelf waar we zo bang voor zijn. We wijzen die delen in onszelf af. Het is te pijnlijk en te zwaar. En we weten ook niet wat te doen eens we deze gevoelens ervaren. Dus we wijzen de pijn in onszelf af en zeker ook diegene die deze pijn getriggerd heeft. 

Maar wanneer wordt iemand boos?

We hebben bijvoorbeeld iets uitgesproken dat onze gesprekspartner raakt. We hebben iets gedaan dat de ander triggert. En dat kan bijvoorbeeld gaan over een grens die overschreden werd. Ook al hadden we mogelijks die intentie niet.

Wanneer wij dan zeggen dat hij niet boos mag zijn, dan willen we controleren hoe hij met de trigger omgaat.

‘Jij mag jouw gevoelens niet hebben, jij mag jouw emoties niet hebben’.
‘Jij moet ermee omgaan op een manier die comfortabel is voor mij’.

Dit spreek je natuurlijk niet uit, want meestal hebben we dit niet helder op een bewust niveau.  Maar je vraagt de ander, verlangt van de ander, rekening te houden met je eigen triggers en pijn. Ze moeten er als het ware met een boogje omheen lopen. Ze moeten eigenlijk in de eerste plaats rekening houden met jou i.p.v. met zichzelf. 

Gun de ander zijn proces

Durf toe te laten dat die ander boos mag worden.

In iedere emotie zit een bron aan informatie besloten.

Ook in boosheid.

Dus waarom zou die persoon die informatie niet mogen krijgen?

Boosheid zal hem iets brengen, iets heel belangrijk.

• Welke grens werd er overschreden?
• Wat raakt hem?
• Welk diep verlangen zit daaronder?

Stel je voor dat hij dat helemaal helder krijgt! Dat is toch mooi?

Wanneer je de ander zijn proces gunt, dan mag hij boos zijn en krijgt hij de kans bij zijn diepe waarheid te komen.

En dan komen we bij onszelf, bij onze eigen pijn.

Wat doet dat met mij als de andere boos is?

Ben ik bereid te voelen hoe oncomfortabel dat voelt?

Wanneer je daartegen ja kunt zeggen, moet je de buitenwereld niet meer te controleren.

Dan mag de andere boos zijn.

En dan kan jij aan de slag met wat dat met je doet.

Wees mild voor jezelf, gun jezelf het proces

Omarm het deel in jou dat geraakt wordt. Open je hart hier wagenwijd voor.

We hebben steeds geleerd om onze eigen emoties af te wijzen, waardoor we dat ook met de emoties van anderen zijn gaan doen.

Zet een kleine stap, je tenen net over de rand. En kijk wat het je brengt.

Ben ik bereid deze emoties een beetje meer toe te laten?

Mag ik zelf ook boos zijn? En wat brengt dit me?

En ben ik bereid de ander en dus ook mezelf het proces te gunnen?

Adem uit en geef ruimte aan wat je voelt

Het is spannend om moeilijke gevoelens toe te laten, om spanning te ervaren en om bij pijn aanwezig te blijven.

Ik wil je helemaal geruststellen. Het vraagt wat oefening en geduld, maar je kan een hele nieuwe en gezonde strategie ontwikkelen om hiermee om te gaan.

Ik kijk er erg naar uit om van je te horen indien je hiermee aan de slag wilt!

Tijdens het Heal Your Voice, Speak Your Truth traject leer je hoe je hier meesterschap in ontwikkelt om zo je pijnlijke wonden te transformeren.

Je gaat helemaal anders in relaties staan waardoor je niet meer hoeft te vechten en vluchten, of eerst aan de ander te denken en jezelf tekort te schieten.

Je leert echt helemaal voor jezelf en je fijngevoeligheid te zorgen waardoor je veel meer ruimte krijgt om te stralen.

Luister hier naar de gratis audio die je ondersteunt om met je adem alle ruimte te geven aan je ‘lastige’ gevoelens.

Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen bij deze meditatie! Stuur me gerust een berichtje, ik hoor het graag!